94. rocznica odzyskania niepodległości
„Nie rzucim ziemi skąd nasz ród!
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.(…)”
Dziś – 11 listopada, w całym kraju obchodzimy Święto Odzyskania Niepodległości.
Polska od wieków dążyła do niepodległości. Niepodległość to niezależność jednego państwa lub narodu od innych w sferze stosunków wewnętrznych i zewnętrznych. Niepodległość ściśle związana jest z suwerennością kulturową narodu. Polacy od początku swego istnienia, starają się chronić własne wartości przed ingerencją z zewnątrz. W okresie 123 lat niewoli było to bardzo trudne zadanie, wręcz niewykonalne. Podział ziem polskich pomiędzy trzech zaborców sprzyjał wynarodowieniu Polaków. Powstania zbrojne, które miały miejsce w XVIII i XIX w. skończyły się niepowodzeniem i doprowadziły do ofiar wśród największych patriotów. Nasiliły się wówczas represje ze strony zwycięzców, trwające nieprzerwanie do wybuchu konfliktu zbrojnego pomiędzy zaborcami. Pierwsza wojna światowa (1914-1918) była zupełnie innym konfliktem zbrojnym z uwagi na rozmiar pola walki: Europa, Azja i Afryka oraz zastosowanie dodatkowych rodzajów broni, jak np. broń chemiczną. Wojna ta pochłonęła ogromną liczbę ofiar – ok. 10 mln zabitych i 20 mln rannych. W czasie trwania tego konfliktu działania wojenne rozgrywały się jednocześnie w powietrzu, na lądzie i na wodzie. W Europie istniały 2 koalicje wojskowe: Państwa centralne (Niemcy, Austro-Węgry, Turcja, Bułgaria) i Ententa (Wielka Brytania, Francja, Rosja, Japonia, Włochy, USA). Do wybuchu tej wojny doprowadziły przede wszystkim: walka o strefy wpływów w Europie, walka o kolonie w Afryce, chęć dominacji w Europie, walka o rynki zbytów, konflikty narodowościowe, a bezpośrednio zamach na następcę tronu austro-węgierskiego Franciszka Ferdynanda, dokonany przez grupę serbskich spiskowców 28.06.1914 r. w Sarajewie. Wojna toczyła się na dwóch frontach: zachodnim oraz wschodnim. Latem 1915 r. ziemie polskie zostały zajęte przez państwa centralne. Królestwo zostało podzielone na 2 strefy okupacyjne: południową – austriacką i północną – niemiecką. W grudniu 1916 r. Józef Piłsudski, jak i większość oficerów polskich w armii austriackiej odmówił zaborcom złożenia przysięgi na wierność cesarzowi, za co został internowany do więzienia w Niemczech. 5.11.1916 r. został wydany tzw. manifest dwóch cesarzy (Wilhelma II i Franciszka Józefa I) w sprawie utworzenia „samodzielnego” państwa polskiego. Zarówno nowy rząd rosyjski, jak i rządy Anglii, Francji, Włoch i USA poparły powstanie niepodległej Polski. 3.06.1918 r. ogłoszono publicznie deklarację na temat niepodległości Polski. USA, Wielka Brytania, Francja i Włochy gwarantowały w imieniu państw sprzymierzonych „odrodzenie Polski w jej historycznych i geograficznych granicach”. 11 listopada 1918 roku Rada Regencyjna przekazała władzę nad wojskiem Józefowi Piłsudskiemu, który dzień wcześniej powrócił z internowania w Magdeburgu, ustanawiając go jednocześnie Naczelnikiem Państwa. Tak powstała II Rzeczpospolita. Po ponad 100-letniej niewoli powstało znowu niepodległe państwo polskie z wolnym dostępem do morza.Nie na długo jednak zapanował pokój w Europie, bo już po 21 latach doszło do nowej, kolejnej, wielkiej wojny światowej, która pochłonęła jeszcze więcej ofiar i objęła terenami walk jeszcze większy obszar.
Dla upamiętnienia tych wydarzeń w całym kraju, 11 listopada odbywają się obchody Dnia Niepodległości.
JP