28.lutego 95. rocznicę urodzin obchodził Honorowy Obywatel Piotrkowa Trybunalskiego generał brygady Aleksander Arkuszyński „MAJ”. Z tej okazji w łódzkim oddziale Instytutu Pamięci Narodowej odbyły się uroczystości urodzinowe, w czasie których przybyłym przybliżono postać generała.

Aleksander Arkuszyński urodził się 27 lutego 1918 roku w Dąbrowie nad Czarną w Opoczyńskim. Już jako dziecko marzył o zdobyciu wyższego wykształcenia. Przyszłość wiązał z wojskiem lub seminarium duchownym. Po zdaniu matury, został powołany w 1938 roku do służby wojskowej (Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy) przy 18 pp w Skierniewicach. Wybrał wojsko, pomimo że nie było to jednak jego marzeniem. Kierował się poczuciem obowiązku patriotycznego i chęcią zdobycia wiedzy wojskowej. Wiosną 1939 roku postanowił zostać zawodowym oficerem. W październiku 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej skąd udało mu się zbiec.
Przełomowym wydarzeniem w jego życiu było przystąpienie do organizacji podziemnej ZWZ. Namówił go do tego były nauczyciel Władysław Skalski, który wynajmował w mieszkaniu jego rodziców pokój. Aleksander Arkuszyński złożył przysięgę w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia 1939 roku. Przyjął pseudonim „Maj”. Po latach wyjaśnia dlaczego przyjął taki właśnie pseudonim: „Pochodząc z rodziny wierzącej intuicyjnie uwierzyłem, że z tym pseudonimem nie zginę i będą mnie omijać niebezpieczeństwa. A to z tej przyczyny, że są w nim dwie wielkiej wagi litery: „M” i „J” dające początek dwóm imionom: Maria i Jezus. Moja intuicja i wiara mnie nie zawiodły.”

Gen. Aleksander Arkuszyński – żołnierz Armii Krajowej, po 45 latach od zakończenia wojny, spisał swoje wspomnienia z okresu okupacji w książce pt. „Przeciw dwóm wrogom”. Przez półtora roku Arkuszyński działał czynnie w partyzantce przeciwko hitlerowskiemu okupantowi, a następnie walczył ponad pół roku z komunistycznym okupantem w okresie stalinowsko-bierutowskim. „Ale jakże różne drogi prowadziły do tej walki. W okresie hitlerowskiego bezprawia stanąłem przeciwko niemu z własnej woli, bo tak nakazywała polska racja stanu. Natomiast po tzw. wyzwoleniu, do tego desperackiego kroku, zmusiła mnie rodzima komunistyczna władza(…). A więc ta walka była samoobroną przed wyniszczeniem żołnierzy Armii Krajowej, tego kwiatu polskiej młodzieży, która nie mogła pogodzić się z narzucanym serwilizmem.” – czytamy w książce. We wstępie autor wskazuje motywy napisania swej książki: „Skłoniło mnie do tego wiele przyczyn. Najważniejsza z nich to przekazanie przyszłym pokoleniom garści wspomnień, dotyczących heroicznych zmagań żołnierzy Armii Krajowej na ziemi, na której się urodziłem i walczyłem, gdzie doznałem tyle radości i cierpień.” Aleksander Arkuszyński w książce tej ukazuje dzieje Podziemia ZWZ-AK, a następnie działalność Ruchu Oporu Armii Krajowej. Wspomnienia spisał po wojnie i wydał w 1995 roku. Wspomnienia obejmują także okres po tzw. „wyzwoleniu”. W ramach konspiracyjnej organizacji ROAK Arkuszyński dalej walczył o niepodległość i sprawiedliwość, nie godząc się z powojenną rzeczywistością. Ostatnia część książki to przeżycia „Maja” więzionego w czasach PRL-u. Jak podkreśla Arkuszyński jego walka przeciw orientacji komunistycznej trwa do dnia dzisiejszego, ale już nie z bronią w ręku, lecz pokojowo o słuszność, sprawiedliwość i prawdę. Wspomnienia te są pisane bez patosu, prostym, żołnierskim językiem. Generał w sposób ciekawy, a co najważniejsze bardzo szczegółowy wiernie odtwarza własne przeżycia i wydarzenia, których był świadkiem, bądź w których uczestniczył. Nie są to fakty zasłyszane od innych osób, lecz widziane oczami żołnierza z pierwszej linii walki.
Aleksander Arkuszyński jest także autorem książki „Sąd nad żołnierzami AK z kulą w głowie” oraz współautorem książki „Dzieje 25 Pułku Armii Krajowej”. Został uhonorowany wieloma odznaczeniami bojowymi: Krzyżem Walecznych, Orderem Virtuti Militari i innymi ważnymi odznaczeniami wojskowymi.

JP

Na zdjęciu Aleksander Arkuszyński „Maj”. Fot. pochodzi z ksiązki A. Arkuszyński „Maj”, Przeciw dwóm wrogom, Łódź 1995.